FLARDEN + DRIE GENERATIES DE CAUTER + ELENA LA GRULLA

Koen De Cauter werd in de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw een fenomeen als vaandeldrager van de New Orleansjazz, de gipsyswing, de musette en vertolkingen van Georges Brassens. Met zijn Waso Quartet zorgde hij vanaf 1975 voor een nieuwe erkenning van Django Reinhardt, de koning van de zigeunergitaar. En nu, aan de vooravond van zijn zeventigste verjaardag, brengt hij zijn autobiografie uit: Flarden. Het boek leest als een confrontatie met een verdwijnend Vlaanderen, met het vaderschap en met de eenzaamheid. Twintig jaar lang schreef hij zijn gedachten op in een stapel Moleskine-schriftjes. Die heeft De Cauter allemaal uitgetikt, en met die stapel is hij naar een uitgeverij gestapt. Er stonden alleen maar rare dingen in, zo moest hij zelf toegeven, het was allemaal nogal abstract. De uitgever wees hem erop dat het toch wat menselijker mocht. En zo is het een autobiografie geworden, maar hij hield wel van die geheimzinnige versie.

Boekvoorstelling: gratis, reserveren noodzakelijk.

De concerten volgend op deze boekvoorstelling zijn betalend.

De meest tot de verbeelding sprekende muziekdynastie in ons land schuift een nieuwe generatie naar voren.

Alhoewel multi-instrumentalist Koen De Cauter nu zowat als stamvader wordt beschouwd van een muzikale familie, begon het eigenlijk al bij zijn ouders. Vader was een kunstschilder, die ook viool speelde, en moeder had een zuivere stem. Klassieke muziek was de eerste liefde van Koen; hij was onder meer lid van het Schola Cantorum-koor dat elk jaar de Mattheuspassie vertolkte in Sint-Baafs, Gent.  De dancing van pa en ma dompelde Koen dan weer onder in de muziek van Charles Aznavour en Sidney Bechet of de tango’s van Malando. Een tijdlang stort hij zich op de New Orleans-jazz stort, en doet dan een nieuwe ontdekking: de flamenco. Hij maakt ook kennis met de familie Piotto en al snel is een eerste versie van de groep Waso geboren. Koen de Cauter sluit al sinds 1964 aan bij de noordelijke tak van de Manouche-families bij wie Django Reinhardt geregeld op bezoek kwam.
Koen De Cauter is voornamelijk autodidact op gitaar en sopraansaxofoon; later wordt hij meer en meer zanger. Ontelbare projecten worden op poten gezet: Brassens, Gezelle, les P'tits Belges, Romani, familie De Cauter, etc. Tournees in heel West-Europa (North Sea Jazz Festival, Samois-sur-Seine, Dranouter), Polen, Hongarije, Slovenië, Congo, Burundi, Nieuw- Zeeland, de Fiji-eilanden, de VS (New Orleans), enz. Samenwerkingen met Wannes Van de Velde, Sammy Rimington, Sing Miller, Sam Lee, Topsy Chapman, Juanita Brooks, David Paquette, Piet Chielens, Mikhail Bezverkhny, Johan Verminnen, Patrick Saussois, Jopie Jonkers, Daniel Colin, Jean Corti, Tcha Limberger, Fapy Lafertin, etc. … “Vol muzikale plannen tot ik er bij neerval”

Myrdinn, de jongste zoon van Koen De Cauter, is een fenomeen. Op jonge leeftijd leerde hij klarinet spelen en legde hij een pad af langs jazz en gipsyswing, maar ook langs klassieke muziek en vele andere stijlen. Al heel vroeg smeedde hij zijn eigen persoonlijkheid op het instrument. Op zijn 14de ontdekte hij de rijkdom en originaliteit van de flamencogitaar. Na de fundamenten van zijn vader te hebben geleerd, vertrok hij naar Spanje waar hij lessen volgde bij de flamenco- grootmeesters Gerardo Nuñez, Manolo Sanlucar, Enrique De Melchior en Rafael Riqueni. Na verloop van jaren bleek Myrddin niet zomaar een flamencogitarist te zijn, maar wel een uitzonderlijk talent, dat zowel technische virtuositeit als een diep lyrisch beleven tot een geheel kan versmelten. Hij heeft al vier cd’s op zijn actief. Op zijn album ‘Rosa de Papel’ demonstreert hij zijn ongelooflijke vaardigheden als componist en gitarist, een bewijs dat grote flamenco-virtuozen niet noodzakelijk uit Spanje hoeven te komen. Op 14 februari 2020 kwam ‘Myfyrio (Monstruos y duendes vol. 1)’ uit, de eerst plaat van een vierluik met zijn solo-oeuvre; voor het releasconcert koos hij het Gentse Gravensteen uit.

Myrddin werkte ondermeer samen met Jef Neve, Bart Maris, Nathan Daems, Alain Pérez … Hij is één van die zeldzame artiesten die niet alleen allerlei soorten muziek creëert maar die ook getuigen van de allergrootste klasse. De veelzijdigheid van invloeden en zijn experimenteerdrang zorgen voor een aparte stijl binnen de hedendaagse flamenco.

Celliste Imre De Cauter debuteerde in 2018 aan de zijde van haar vader (Myrddin) op Gent Jazz. Dat optreden maakte een diepe indruk. Het ontluiken van een mooie carrière die in de sterren stond geschreven. Ondertussen stond ze al samen op Festival Dranouter en diverse andere podia in binnen- en buitenland. En inderdaad, het is met Imre dat de muzikantenfamilie De Cauter een nieuwe generatie voor het voetlicht brengt.

Djalt (° 2004) – zoon van Koens oudste zoon Waso – begon zoals velen op jonge leeftijd met klassieke notenleer en een instrument. Hij koos trompet. Het was pas rond zijn 13de dat muziek hem plots echt boeide; toen hij de New Orleans-jazz ontdekte, ontstond er ook een diepe muzikale band tussen Djalt en zijn grootvader. Al snel speelden hij en Koen minstens éénmaal per week samen en zo ontstond Pops & Wops, de groep rond Koen en Djalt waar New Orleans-jazz centraal staat en waarmee ze maandelijks in Waso’s muziekcafé Bar Lume optreden. Ondertussen groeiden naast trompet, ook gitaar en zang uit tot passies. Ook Djalt zijn muzikale interesses reiken – net zoals bij zijn grootvader – veel verder dan New Orleans: muziek uit Argentinië, Rusland, Beieren en Tirol, chanson, blues en blue grass, Slavische muziek en zigeunertradities … en alles wat schoon is. Eén ding is duidelijk: Djalt en Koen zijn meer nog dan familie, muzikale zielsverwanten.

"¡AL LÍO!" is een dansvoorstelling van en met Elena La Grulla (dans), Antonio Segura (gitaar), Jose Ligero El Titi (zang), Robbe Kieckens (percussie) en Joaquin Muñoz El Kini (dans).

Elena La Grulla is een gevestigde waarde in de flamencowereld; een stijlvolle en pittige danseres, elegant en hoogstaand, gracieus en genereus. Op haar zeventiende verhuist ze naar Madrid en wordt kind aan huis bij de Academia de Flamenco "Amor de Dios".  Elena heeft een zeer nauwgezette dansstijl én een indrukwekkend ritmegevoel (Compás). Haar dans weerspiegelt een integere persoonlijkheid met een buitengewone energie en emotionaliteit.

Zij volgde stages en lessen bij La Moneta, Marco Flores, Manuel Liñán, Joaquín Grilo, Manuel Betanzos, Alfonso Losa... Sinds  2009 treedt ze op en wint heel wat onderscheidingen en prijzen.  In 2012 en 2014 werkt zij samen met guitarist Maurice Leenaars voor zijn traditionele kerstconcert. In 2012 en 2013 wordt Elena uitgenodigd om op te treden op het Festival de Danza in Huesca (Spanje). In juni 2015 treedt Elena La Grulla twee dagen met haar groep op in NTGent. In 2017 wordt zij uitgenodigd door de talentvolle jonge flamencodanser Yúrentz Bermúdez om samen te dansen in Arles tijdens de dagen van “la Feria”. In 2018 werkten Yúrentz en Elena samen verder in Pau in “FlaMENco ShoW”.  Recenter nog werd ze uitgenodigd voor het “Festival Flamencura” in Moskou en ze werkte samen met het Lille Philharmonic Orchestra als choreografe en danseres voor een prestigieuse Spaanse productie.

i.s.m. Buren van de Abdij, La Barraca, De Ingang, Vermeylenfonds & Spainculture.be
met uitdrukkelijke dank aan Alexander Gavilan