Eishan Ensemble

Onder leiding van de geprezen Perzisch-Australische tarspeler en componist Hamed Sadeghi, put het Eishan Ensemble uit zowel hedendaagse als klassieke muziektradities van het oosten en het westen. Het repertoire bestaat voornamelijk uit originele composities van Sadeghi, waarin diverse improvisatiestijlen krachtig naar voren komen. Het ensemble wordt vaak omschreven als Perzische kamerjazz of een Midden-Oosterse jazzfusie, maar Eishan laat zich niet graag in een hokje plaatsen.

Het Eishan Ensemble bestaat uit een steeds wisselende groep klasse muzikanten, met als kernleden Hamed Sadeghi, Michael Avgenicos op saxofoon, Adem Yilmaz op percussie, Pedram Layegh op gitaar en Maximillian Alduca op contrabas. Het ensemble wordt telkens aangevuld met gastmuzikanten . Zangeres Sonya Holowell, accordeonist Marcello Maio en oedspeler Adnan Barake hebben recent met het ensemble opgenomen en getoerd.

Eishan Ensemble werd in 2016 opgericht in Sydney, Australië, en heeft talloze tournees gemaakt, zowel in Australië als internationaal. Ze hebben drie albums uitgebracht die lovende kritieken ontvingen en zijn genomineerd voor verschillende Awards.

In samenwerking met Arshe vzw.

Hamed Sadeghi – Empty Voices

Voor zijn vierde album onder eigen naam stelde de Iraans-Australische tār-speler Hamed Sadeghi een zevenkoppig ensemble samen waarmee hij laveert tussen de culturen van oost en west.

Zijn muziek is weliswaar diepgeworteld in de Perzische traditie maar hij voegt daar omzichtig stijlelementen van jazz en westerse (hedendaagse) klassieke muziek aan toe. Improvisatie en emotionele diepgang zijn de extra’s die ‘Empty Voices’ een heel aparte klankkleur verlenen. Rode draad bij dit alles is aandacht schenken aan kleine details en alledaagse dingen die meestal onopgemerkt voorbijgaan. De cd-titel verwijst naar de teksten van de soefi-poëet Rumi en zijn theorie over het negeren van jezelf en meegaan met de “flow”.

Het album kent een geleidelijke opbouw. Openingstrack ‘Please’ en vervolgens ‘Taarof’ roepen beelden op van een opgaande zon met een subtiel spel van licht en schaduw. Aanvankelijk bepaalt de tār of langhalsluit de algemene sfeer en toon. Tot de andere muzikanten zich stapvoets hierbij aansluiten. Dat zijn Sandy Evans (sopraan- en tenorsaxofoon), Paul Cutlan (basklarinet), Michael Avgenicos (altsaxofoon), Thomas Avgenicos (trompet), Adem Yilmaz en contrabassist Lloyd Swanton die we kennen van bij The Necks. De blazers cijferen zichzelf op meesterlijke wijze haast volledig weg om de contrabas en de tār niet te overstemmen.

Denk aan woestijnlandschappen in een zengende hitte en de welgekomen stopplaatsen van een karavanserai. Verdere aanknopingspunten zijn het mystieke aura en religieuze rituelen ontleend bij de soefi tradities. Doorheen het hele verhaal duiken subtiele ritmische verschuivingen op waarbij de meest introverte kenmerken van elk instrument naar voor geschoven worden. Een manier om door een ogenschijnlijke eenvoudige omkadering de onderliggende muzikale rijkdom te verhullen en de lineaire lijn van de traditionele muziek te doorbreken. In een aantal passages is het ritme trouwens gebaseerd op bestaande gedichten maar werd de tekst weggelaten. ‘Mother Tongue’ is daar een virtuoos voorbeeld van. Intrigerend vooral hoe rietblazers en trompet naadloos elkaar aanvullen.

Als referenties vermelden we Anouar Brahem, Munir Bashir, ‘Hymn To The Seeker‘ van Mac Gayden en de ECM catalogus. Het hoesontwerp komt trouwens van Laura Pleifer die tevens grafisch ontwerper is voor ECM.

De première had plaats tijdens het Sydney Festival 2023. Optredens volgden in de befaamde opera van Sydney en doorheen Australië met als hoogtepunten de passages tijdens het Melbourne International Jazz Festival en Brisbane International Jazz. In het najaar toert Sadeghi doorheen Europa met stopplaatsen in België. Wie weet met als speciale gast Bram De Looze want de pianist trad eerder dit jaar op met Sadeghi in Australië.

“© Georges Tonla Briquet (Jazz’halo)”