THE VIPER CLUB ft. TCHA LIMBERGER

The Viper Club is een een buitengewoon quartet, samengesteld uit vier gerenommeerde internationale jazzmuzikanten. Met diverse interesses en een indrukwekkende gezamenlijke achtergrond duikt de groep in de rijke muzikale geschiedenis van de legendarische Onyx Club. The Viper Club neemt ons mee op een muzikale reis geïnspireerd door enkele van de meest meeslepende, onmiskenbaar swingende muzikanten uit het New York van midden jaren '30.

Stuff Smith was samen met Joe Venuti en Stephane Grappelli een van de grote drie pre-bop violisten en vele van zijn fans beweerden dat hij al zijn 'concurrenten' overtrof.  Smith, die Louis Armstrong als zijn voornaamste invloed noemde, kreeg zijn muzikale opleiding van zijn vader en maakte als kind deel uit van het familieorkest. Zijn eerste belangrijke optredens en opnames waren met Alphonso Trent’s Territory Band in de jaren 1920, maar pas in 1936 brak hij samen met trompettist Jonah Jones door met zijn eigen quintet in de Onyx Club.  De violist verhuisde in 1965 naar Kopenhagen en was actief tot zijn dood twee jaar later.

Tcha Limberger - (BE) - viool & zang
Jerome Etcheberry - (FR) - trompet
Dave Kelbie - (UK) - gitaar
Sebastien Girardot - (FR) – contrabas

Tcha Limberger behoeft weinig introductie. Als bekroond multi-instrumentalist en zanger heeft hij zijn sporen verdiend in diverse muziekgenres, van jazz tot wereld- en folk. Zijn reputatie als een van de belangrijkste vertolkers van de volksmuziek van het Karpatenbekken en zijn voortreffelijke improvisatievaardigheden maken hem een geliefde artiest in de wereld van de jazz.

Jerome Etcheberry is bij sommige jazzliefhebbers misschien wel bekend van Satchmocracy, zijn recente eerbetoon aan Louis Armstrong.  Hij wordt dan ook niet voor niets beschouwd als een van Europa's meest getalenteerde hedendaagse trompettisten.

Dave Kelbie en Sébastien Girardot hebben een stevige reputatie opgebouwd. Hun flexibiliteit en vakmanschap brachten hen op de podia van wereldwijde festivals. Tcha Limberger noemt hen niet voor niets "De Rolls Royce van de ritmesecties".